مدیریت دارایی
مدیریت دارایی (به انگلیسی: Asset management) به مجموعه‌ای از سامانه‌ها و فرآیندهای روش‌مند برای نگهداری، به‌کارگیری و توسعه دارایی‌های یک نهاد، شرکت یا گروه گفته می‌شود. در این چارچوب بیشتر، روش‌های مهندسی، با تجربیات و نظریه‌های اقتصادی ترکیب می‌شوند و با تکمیل این فرایند، ابزاری به وجود می‌آید که به‌صورت منظم و با روندی منطقی، در تصمیم‌گیری‌های آتی، به‌کار برده می‌شود. به عبارت دیگر، مدیریت دارایی چارچوبی را برای طراحی و پیاده‌سازی برنامه‌های بلندمدت و کوتاه‌مدت آینده یک گروه یا مجموعه مشخص می‌کند. استاندارد ایزو 55000 (ISO 55000) به مدیریت دارایی اختصاص دارد که عموماً برای مدیریت دارایی‌های فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
به‌طور ساده هدف از این کار افزایش سود یا نرخ بازگشت یک مجموعه در جهت پیشبرد اهداف تعریف شده برای آن بر پایه امکانات و منابع موجود است. این روش ارزیابی‌های اقتصادی در سطوح مدیریت سرمایه‌گذاری‌های پروژه‌ای، شبکه‌ای و سامانه‌ای را با هم ترکیب می‌کند. اطلاعات حاصل از این روش به تصمیم‌گیری در جهت سرمایه‌گذاری‌های سودده آتی مجموعه مورد نظر کمک می‌کند. منظور از دارایی ممکن است دارایی اقتصادی یا دارایی فیزیکی باشد. مدیریت دارایی زیرساخت‌ها از نمونه‌های مهم مدیریت دارایی فیزیکی به‌شمار می‌آید. مدیریت دارایی با داده و تحلیل داده‌ها سروکار بسیاری دارد و تحلیل داده‌ها از ابزارهای مهم این حوزه است.
برای استفاده از مدیریت دارایی ما از ابزارها و شاخص های مالی بهره می گیریم تا میزان تاثیر دارایی های شرکت را بر روی ارزش آفرینی آن بسنجیم و از آن دارایی ها که به صورت فیزیکی و نامشهود هستند برای دست یابی شرکت به اهدافش استفاده کنیم.
تدوین برنامه های راهبردی،تاکتیکی و عملیاتی می تواند ما را در این مسیر کمک کند.
شایان ذکر است از طریق ورود به بورس می توانیم مدیریت کارآمدتری بر دارایی های خود داشته باشیم با دانستن نسبت های مالی و انواع اهرام ها می توانید از هدر رفت منابع شرکت جلوگیری کنیم و سود شرکت را افزایش دهیم. اینکه محصولات خود را در چه بازاری به چه میزانی عرضه کنیم تا بالاترین سود و منفعت را برای شرکت ایجاد کنیم می تواند از دیگر مزیت برنامه های تاکتیکی و عملیاتی باشد.
در ادامه به عرضه شرکت ها در بورس می پردازیم.